Competitie: Verslag Minitoernooi Speyer 2006 (deel 1)

Het begon allemaal met een e-mailtje met een uitnodiging voor het 10de Speyer Miniturnier. Dit teamtoernooi wordt elk jaar in Speyer (in Duitsland, 500 kilometer hier vandaan)in het Pinkster-weekeinde gehouden en deelname is uitsluitend mogelijk na zware selectie door een strenge ballotagecommissie. Er wordt tegen andere (meestal Duitse en/of  Zwitserse) teams gespeeld, waarbij elke wedstrijd bestaat uit 1 MD, 1 VE, 1 ME en 1 GD. En het allerleukste is dat hoe slecht je ook presteert, je mag blijven meedoen. Een uitermate geschikt toernooi voor mij dus…

Het Pinksterweekeinde viel dit jaar gunstig, zodat wij (Hans jr. en ondergetekende) ons geen zorgen hoefden te maken over conflicten met andere, al dan niet verplichte, toernooien. Zonder voorbehoud gaf ik Hans jr. dus op voor deelname in de A-groep en mezelf, op basis van ervaringen uit voorgaande jaren, voor deelname in de C-groep. De voorbereiding door de Nederlandse vestiging van de organisatie ging zoals gewoonlijk grotendeels aan mij voorbij en een aantal weken voor aanvang was de volgende teamindeling gemaakt:

Holland 1 (A-groep)
Richard Vennik (BC Duinwijk)
Michiel de Vries (BC Duinwijk)
Suzanne de Vries (BV Slotermeer)

Holland 2 (A-groep)
Ralph Starren (BV Slotermeer)
Dennis Verkerk (BV Slotermeer)
Suzanne Mulkens

Holland 3 (A-groep)
Hans van Os jr. (BV Van Zijderveld)
Mattijs Wiersma (BV Slotermeer)
Anna Lam

Holland 4 (B-groep)
Bjorn Coltof
Bas van Os
Nanda Rozeboom (BV Slotermeer)

Holland 5 (B-groep)
Martin Bartelings
Marcel Panse
Renie Muller

Holland 6 (B-groep)
Hans van Os
Ferry Voortman
Chantal Mulkens

Blijkbaar was mijn goede spel van het afgelopen seizoen niet onopgemerkt aan de bondscoach voorbij gegaan!

Er waren vooraf goede vervoersafspraken gemaakt: Martin Bartelings en Ralph Starren zouden, om benzinekosten te besparen, met ons meerijden en we zouden, vanwege de school van Hans jr., vrijdagmiddag om 14:15 uur vertrekken. Echter donderdagavond belde Ralph op om mede te delen dat hij niet met ons mee zou rijden. Geen probleem: meer ruimte dus voor dekbedden, extra slaapzak en grote hoofdkussens. Dezelfde ochtend nog even een CD-tje gebrand en conform planning reden wij om 14:15 uur de file in. Zo’n beetje half Nederland stond met het Pinksterweekeinde voor de deur in de file, hetgeen een vertaging van een uur opleverde. Eenmaal in Duitsland stond vanaf Monchengladbach de file gelukkig de andere kant op. Oorzaak: In het stadion van Borussia werd de oefenwedstrijd Duitsland – Colombia gehouden. Later op de avond hoorden wij op het nieuws dat Duitsland met 2 – 0 had gewonnen. En dat de Colombianen de 16-meter lijn hadden opgesnoven…

Rond 20:00 uur kwamen wij in Speyer aan (na bijna de afslag te hebben gemist omdat ik een vervelende Duitser achter een vrachtwagen wilde insluiten). Traditioneel waren de andere Nederlanders al uit avondeten gegaan. Na een aantal bekenden te hebben begroet, namen wij een bord goulash wat later chili bleek te zijn en lieten dit met onze eerste Weissenbier goed smaken. Snel even onze tent opzetten en het luchtbed oppompen om vervolgens ons diner bij de Mac Donalds voort te zetten. Het menu van de Duitse Mac is traditioneel anders dan dat in Nederland en na vriendelijk geholpen te zijn door een leuke Turkse dame, gingen we eens lekker genieten van onze burgers en die van Speyer. Het is verbazingwekkend wat een lelijke mensen toch iedere keer weer in die tent komen. Het mag dan wel de eetlust, maar toch niet de pret drukken…

Eenmaal terug in het kamp, waren de andere Nederlanders ook weer gearriveerd. Even iedereen gedag zeggen, even omkleden en het feest kan beginnen. In tegenstelling tot de eerste jaren, waar de activiteiten zich beperkten tot het inwijden van argeloze nieuwkomers in de beginselen van het Mexicanen en openbare dronkenschap, wordt de laatste 2 jaar op vrijdagavond al gestart met iets wat met de juiste muziek iets van een disco zou kunnen worden genoemd. Helaas bleek het repertoire van onze DJ Heinz beperkt tot een paar aardige, echter totaal niet dansbare nummers. De talloze verzoeken om en andere pogingen tot betere nummers worden door Heinz moeiteloos gepareerd met "Hab ich nicht…", "Will ich nicht…" en "Kann ich nicht…". Ik troostte me met mijn zoveelste Weissenbierchen en Martin met zijn zoveelste Riessenweibchen (Anagram? ‘k wist dat het erin zat!). De best hele leuke en gezellige eerste avond, eindigde toch onvermijdelijk met de verstandige beslissing om de tent op te zoeken en met wat nachtrust de drank en vermoeidheid weg te slapen. Alles voor een prima badmintonprestatie…

Wordt vervolgd…

Hans van Os
Speyer-gänger