Recreanten: Verslag 2de ‘Marga de Breij’-toernooi
Pas de tweede jaargang van ons toernooi en toch al een begrip. Want buiten de vertegenwoordiging van de beste recreanten binnen onze club kwam het summum van andere verenigingen uit de regio, zoals Hilversum, Almere, Amstelveen, Haarlem, noem maar op Een uiterst sterk en breed bezet toernooi dus!
In de ochtenduren werd in de voorrondes gestreden om later op de dag op sterkte ingedeeld te worden. Dit gebeurde allemaal in een losse sfeer, maar op momenten gaf dit ook een fanatieke strijd. Duidelijk een toernooidag met voor ieder wat wils
Met knikkende knieën begonnen onze latere finalisten, Roy Amanh en Michel Steenbergen, in de poule des doods met onder andere de winnaars van vorig jaar: Jeroen van Grol en Kees Zwart spelers van de ING op donderdag.
Waar het bij dit gelegenheidsduo (met toekomstperspectief) werkelijk als vanzelf liep met de ene weergaloze rally na de andere, ging het bij andere favoriete dubbels niet altijd even goed. We noemen hierbij, bij willekeur, het team Dennis van Wel en Cock Griffioen. Een heel jaar toegewerkt naar dit toernooi. Alles opzij gezet, want de mannen hadden grootse plannen. Toch hoorde je overal van de echte kenners: Dennie en Cockie, dat zijn best aardige lui, maar beetje last van overschatting van hun eigen kansen!.
En zo gebeurde het ook
met een mazzeltje als beste tweede in de voorronde toch door naar de
A-poule. Om het kennelijk voor hun – al mislukte toernooi nog enig elan te geven, moesten ze zich totaal bijten in het cruciale duel met publiekslievelingen Roy en Michel. Het dartelende spel van deze twee supertalenten was een doorn in het oog van Dennie en Cockie.
Zij stroopten de mouwen op en begonnen met werkbadminton druk te zetten. Roy en Michel wisten even niet wat ze zagen en waren zo afgeleid door die drukke mannetjes aan de overkant dat ze op een snelle achterstand stonden. Vol vertrouwen begonnen ze hun inhaalrace, waarbij steeds meer opviel dat de mannetjes door hun vermoeidheid steeds meer moeite kregen met de puntentelling. Dat dit later een puntje van discussie werd, was dan ook te voorspellen. Maar met alle respect Dennie en Cockie hielden stand tegen het wervelende spel van Roy en Michel tot 26-26. Spanning ten top! Dan de beslissende ralley!
Bewust van het belangrijke punt wisten Roy & Michel al dat het hun punt zou worden Ze hadden de rally totaal in handen én zette Dennie en Cockie zwaar onder druk. In een uiterste poging sloeg Dennie de shuttle weg, keek lange tijd de shuttle na, schrok vervolgens even van het eindsignaal én riep meteen vol overgave dat het punt buiten de tijd was gemaakt
Roy en Michel hadden weer gewonnen (27-26), zoals ze het hele toernooi al hadden gedaan. Ze waren verder ook heel complimenteus naar hun vrienden Dennie en Cockie, want die zaten er helemaal doorheen. Het was dan wel een terechte uitslag, maar toch de zwaarste wedstrijd van het toernooi Uit waardering wordt het laatste punt maar niet meegeteld, dus: 26-26.
Uiteindelijk zeker 5 minuten later
Dennie en Cockie ineens vol ongeloof én bewust van het net missen van de finale komen met een herziene uitslag. Als het laatste punt niet telt, dan is de uitslag 25-26 voor ons!. Gelukkig begreep iedereen dat deze opmerking te wijten was aan de toegeslagen vermoeidheid.
Een klein bier-infuusje heeft de mannen weer in het spoor gebracht van acceptatie van hun verlies.
Zo lekker relaxed Dennie en Cockie vlak voor de finale aan hun biertje zaten, zo zwaar legden ze de druk op Roy en Michel om het toernooi dan maar (voor hun?!) te winnen.
Nog helemaal beduusd van deze opmerking begonnen Roy & Michel de finale tegen de beduchte tegenstanders van Duinwijck, Alphonse Rommelse en Fred van Pol. Pas bij een stand van 1-8 in hun nadeel, konden ze zich losmaken van het Dennie en Cockie- gevoel. Toen begon de finale echt los te barsten in een schitterend gevecht, waarbij Roy en Michel steeds iets dichterbij kwamen tot de stand 23-26 met nog minder dan twee minuutjes op de klok. Snelle punten moet het verschil nog kleiner maken, was de gedachte
Jammer genoeg keerde dat juist tegen de strijders, die uiteindelijk met 25-31 verloren. De terechte winnaars van de A-poule waren dus de mannen van Duinwijck, te weten Alphonse Rommelse en Fred van Pol.
Ook in de andere poules (B+C) werd er op het scherpst gestreden, waar ook BV Gaasperdam goed vertegenwoordigd was tot de finales aan toe. In poule B konden Sven Anholt rn Guus Wieseman net niet aanpikken om hun wedstrijd in de finale te keren. Zij konden lange tijd goed meekomen, maar op het laatst liep het wat minder. Hierdoor konden Paul van Breejen en Kees Jongkind van BC Arcade zich tot winnaar poule-B laten bekronen.
Met name de finale van poule C was erg spannend. Van begin tot eind een gevecht, waar het verschil in enkele punten zou worden uitgedrukt. Uiteindelijk mochten Hetty Bosch en Ron Kikkert zich de betere noemen boven het strijdende duo Danny van Kampen en Kim Scheick.
Veel mensen maakten het aansluitend nog tot een heerlijke middag aan de bar. Hierbij kwamen de prijsuitreikingen, de tombola en de rommelmarkt ruim aan de orde. Daarbij is het toernooi ook weer geslaagd in zijn opzet om geld in te zamelen voor KWF Kankerbestrijding. Dit kon natuurlijk alleen maar tot stand komen door de vele vrijwilligers binnen onze club.
Later liep deze toernooidag voor een aantal nog lekker uit met een etentje om de banden weer stevig aan te halen. Hoe zwaar de strijd ook werd gevoerd, nadien was het weer prettig relativeren op een ludieke manier. Kortom een geslaagde 2de ‘Marga de Breij’-toernooidag!
Iedereen bedankt, die – ieder op zijn eigen manier – heeft bijgedragen aan deze dag
Op uitdrukkelijk verzoek mijn versie van ons recreantentoernooi.
Michel Steenbergen
P.S. Wel benieuwd naar de versie van D.
