Verslag kampioenentoernooi Team 2

Het competitiejaar 2013-2014

Dit competitiejaar  begon dit jaar vlot en met overwinningen. In het begin hadden we er niet aan gedacht kampioen te worden. Ons doel was gewoon je best doen en we zien wel. Na de eerste helft van de competitie werd het duidelijk dat de kans groot was  om het hoogste doel te bereiken.  Toen wij hoorden dat wij ook mee moesten doen aan de regionale kampioenschappen vonden wij het idee wel grappig. De weg naar de finale was een met wat hobbels. Onze eerste dame( in wie wij heel veel vertrouwen hebben, the iron lady) kon niet. Ze moest de bewuste zaterdag werken. Dus dat wordt een afslachting,  indien ze haar dienst kon ruilen. Na lang onderhandelen kon dat uiteindelijk wel. Op de woensdag voor de finale brak onze  Romy ook nog haar racket. Ze had er al 14 jaar mee gespeeld. Ze was er gewend aan en gehecht. Hoe vind je dus nu een racket die aan deze hele hoge eisen van Romy moet voldoen. Dus Roy haalt haar vroeg op om een nieuw racket in de sporthal van Almere te testen/ kopen. Ze kon gelukkig wel een naar haar wens vinden. Zo gingen wij de finale in.

De eerste wedstrijd. Herenenkel. Daar hadden wij ons geld op ingezet! Michel heeft dit competitiejaar nog geen enkele wedstrijd verloren. Die verloor  hij  in een driezetter(0-1). Toen kwam onze reddende engel Romy. Met veel precisie, tactiek, variatie en kei harde smashes maakte ze  gehak van de tegenstandster  (1-1) Nu moesten Roy en Inge mixen. Daar hadden wij echt geen hoge verwachtingen van. Die twee speelden de sterren van de hemel. Ze speelden een fantastische wedstrijd. De shuttles vlogen de dame en de heer van Sparta om de oren(2-1) Nu nog een puntje en we zijn in de finale. Heren dubbel. Dat moest ook kunnen. Deze twee heren hebben de afgelopen drie jaar nog geen enkele dubbelpartij verloren! Dat zou dus nu 3-1 worden en wij naar de finale. Maar nee hoor de tegenpartij wou daar niet aan meewerken. Die gooiden roet in het eten. Niks finale. We verloren in een spannende wedstrijd de partij in drie zetten(2-2). De druk werd nu heel groot op de twee engeltjes van onze badminton vereniging Gaasperdam. Op hun schouders rust de zware last om de finale te halen of met een enorme teleurstelling naar Amsterdam terug te reizen. Weer moesten de dames het in deze halve finale het doen. En ja hoor. Dat deden ze ook. Het werd een mooie wedstrijd. Met veel machtsvertoon wonnen onze super ,,angels”  de partij. Vreugde aan de kant. Nu  een pauze. Wij snel naar de kantine om wat broodjes te eten en weer de energiepeil op te krikken. Nu begon de focus op de finale.  Michel kon aan de bak. Hij verloor de eerste set met 21-19. Net niet. Na een grondige analyse van Michel en Roy werden wij het unaniem met elkaar eens hoe wij de sterke punten van de tegenstander uit moesten schakelen. Dat gebeurde ook in de volgende twee setjes. (1-0) De eerste klap is uitgedeeld. Nu onze Duitse teamgenoot: de ijzervreter. Met een grote portie zelf vertrouwen ging zij het strijdtoneel op. De dame aan de andere kant had het erg moeilijk. Kansloos werd ze in twee setjes verslagen(2-0) We hadden nu nog maar een punt nodig om de beste van Noord Holland te worden. Niks voorbereiding op deze finale. Niks tactiek bespreken. Niks training om beter te worden. Niks extra training. Niks support van de Gaasperdammers in de hal. Niks coach aan de kant. Nu moest het gebeuren. De derde partij. De mix van Roy en Inge. Met veel zelf vertrouwen gingen ze de baan op. Deze twee raakten geen knikker. Het ging erg slecht. Volgens sommigen haalden ze niet meer dan tien punten. Ze werden weggespeeld. Kansloos verloren ze de partij. Toen kwam de wederopstanding. Het mix koppel aan de andere kant wist niet wat ze overkwam. Deze set werd dan ook gewonnen. Nu kwam het aan op de derde en misschien beslissende set. Het begon met een paar hoge ballen op Roy die hij met plezier keihard af smashte. Wat minder leuk was het feit dat de dame aan de overkant in de vuurlinie van de smashes van Roy stond. Dat niet een keer, niet twee keer, niet drie keer, maar wel vier keer. Dit dreef haar bijna tot waanzin. Werd erg boos. Het moment dat ze mentaal brak was niet ver meer. Daarna bood ze bijna geen weerstand meer.

Voor ons wel leuk dat we op deze leeftijd nog in de prijzen vallen. Het was een leuke ervaring voor ons.

Roy Aman – Speler team Gaasperdam 2

Dit vind je misschien ook leuk...